อดีตข้าราชการครู ผู้ริเริ่มผลิตถุงพลาสติกจากเปลือกทุเรียน เคยรับราชการอยู่ที่ร.ร.สุราษฎร์พิทยา อ.เมือง จ.สุราษฎร์ธานี เผยว่า เปลือกทุเรียนเป็นปัญหาที่ยากต่อการกำจัด แต่ผลศึกษาพบว่า เปลือกผลไม้หลายชนิด ทั้ง ส้ม กล้วย ฝรั่ง ส้มโอ หรือทุเรียน ต่างก็มีส่วนประกอบของสารเพคติน (Pectin) ที่ใช้ทำพลาสติกได้ และที่ผ่านมาประเทศไทยก็นำเข้าสารชนิดนี้จากต่างประเทศเป็นหลัก

เริ่มต้นผลิตถุงพลาสติกทันที เพราะเปลือกทุเรียนปล่อยทิ้งไว้ก็ไม่มีใครสนใจ

จุดเริ่มต้นแนวคิดการผลิตถุงพลาสติก http://www.plastisons.co.th/ โดยใช้เปลือกทุเรียนนั้น เกิดจากต้องการแก้ไขปัญหาขยะพลาสติกขนาดเล็กที่กำจัดได้ยาก ประกอบกับไม่มีใครสนใจนำเปลือกทุเรียนไปรีไซเคิล ซึ่งพลาสติกที่ผลิตขึ้นจากเปลือกทุเรียนครั้งแรกนั้น จะเป็นในรูปแบบฟิล์มบรรจุเครื่องปรุงอาหาร มีคุณสมบัติคือซองไม่บวม คนกินได้ ไม่สร้างขยะที่เป็นปัญหาให้กับชุมชน

โดยขั้นตอนแรกของการผลิตถุงพลาสติก ต้องนำเปลือกทุเรียนส่วนชั้นในสีขาวมาหั่นเป็นชิ้นเล็กก่อน จากนั้นเอาไปอบจนแห้ง ต่อมาใช้กรดไฮโดรคลอริก เพื่อทำละลายเป็นเวลา 8 วัน เสร็จแล้วเปลือกทุเรียนก็เริ่มตกตะกอน จนนำไปทำให้แห้งกลายเป็นผงได้

หลังจากทำให้เป็นผง ก่อนนำไปขึ้นรูปก่อนเข้าสู่การผลิตถุงพลาสติก และเพื่อไม่ให้ฟิล์มถุงพลาสติกชีวภาพขาดง่าย จึงต้องใช้สารแทนนินจากเปลือกมังคุด รวมถึงสารกรีเซอรอลสำหรับอาหาร จากนั้นนำมาผสมรวมเป็นเนื้อเดียว แล้วเทลงเพลทให้เป็นแผ่นบาง ๆ เพียงเท่านี้ก็ได้แผ่นฟิล์มที่ใช้ทำเป็นถุงพลาสติกขนาดเล็กได้

การผลิตถุงพลาสติกแบบนี้ เพียงโดนน้ำไม่กี่วันก็ย่อยสลายเองได้แล้ว

อดีตข้าราชการครู ผู้ริเริ่มผลิตถุงพลาสติกจากเปลือกทุเรียน กล่าวว่า ถุงชนิดนี้นำไปบรรจุน้ำตาลทราย น้ำมัน พริกป่น กาแฟ ชา ครีมเทียม และวัตถุดิบอื่น ได้นานถึง 2 ปี โดยไม่ทำให้รูป รส กลิ่น สีของวัตถุดิบนั้น เปลี่ยนไป เนื้อฟิล์มที่ห่อหุ้มไว้ก็ยังคงทนเหมือนเดิม แต่อาจไม่เหมาะกับบรรจุนำส้มสายชู เพราะทำให้เนื้อฟิล์มพองตัว จนกระทั่งน้ำส้มสายชูมสีขุ่นในที่สุด

ผลทดลองอัตราการย่อยสลาย เพื่อทดสอบคุณภาพการผลิตถุงพลาสติก โดยนำไปแช่ในน้ำอุณหภูมิห้อง พบว่าใช้เวลาย่อยสลายไปกับน้ำ 3-5 วัน แต่ถ้าแช่ในน้ำอุ่นก็ทำให้ฟิล์มเริ่มพองตัวในวันแรก หรือถ้าแช่น้ำร้อนก็ละลายหายไปอย่างรวดเร็วในเวลาเพียง 15 วินาที