นักทฤษฎีบางคนก้าวไปไกลกว่านั้น โดยปฏิเสธการทำสงครามในลักษณะที่มีเหตุผลใดๆ สำหรับพวกเขาแล้ว สงครามคือหายนะและหายนะทางสังคม ไม่ว่าชาติหนึ่งจะประสบกับอีกชาติหนึ่งหรือมองว่าเป็นการก่อกวนมนุษยชาติโดยรวม แนวคิดนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่หลังจากสงครามนโปเลียนแนวคิดนี้ถูกพูดอย่างชัดเจน ตัวอย่างเช่น โดยตอลสตอยในบทสุดท้ายของสงครามและสันติภาพ สงคราม (พ.ศ. 2408–69) ในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20 ได้รับสกุลเงินใหม่เข้ามาการวิจัยสันติภาพ ซึ่งเป็นรูปแบบร่วมสมัยของการสร้างทฤษฎีที่รวมการวิเคราะห์ต้นกำเนิดของสงครามเข้ากับองค์ประกอบเชิงบรรทัดฐานที่เข้มแข็งซึ่งมุ่งเป้าไปที่การป้องกัน การวิจัยสันติภาพมุ่งเน้นไปที่สองด้าน การวิเคราะห์ระบบระหว่างประเทศและ การศึกษา เชิงประจักษ์ของปรากฏการณ์สงคราม