ดาวอังคารเป็นปริศนาสำหรับนักดาราศาสตร์ในสมัยโบราณ ผู้ซึ่งรู้สึกงุนงงกับการเคลื่อนที่ที่ดูเหมือนไม่แน่นอนบนท้องฟ้า บางครั้งไปในทิศทางเดียวกับดวงอาทิตย์และวัตถุท้องฟ้าอื่นๆ (การเคลื่อนที่โดยตรงหรือเลื่อนขั้น) บางครั้งไปในทิศทางตรงกันข้าม (การเคลื่อนที่ถอยหลังเข้าคลอง) ดาวอังคาร ในปี 1609 นักดาราศาสตร์ชาวเยอรมัน Johannes Kepler ใช้การสังเกตด้วยตาเปล่าที่เหนือกว่าของดาวเคราะห์โดยเพื่อนร่วมงานชาวเดนมาร์กของเขา Tycho Brahe เพื่ออนุมานกฎการเคลื่อนที่ของมันในเชิงประจักษ์ และปูทางไปสู่ทฤษฎีแรงโน้มถ่วงสมัยใหม่ของระบบสุริยะ เคปเลอร์พบว่าวงโคจรของดาวอังคารเป็นวงรีซึ่งดาวเคราะห์เคลื่อนที่ด้วยการเคลื่อนที่แบบไม่สม่ำเสมอแต่คาดเดาได้ นักดาราศาสตร์ก่อนหน้านี้ใช้ทฤษฎีของตนตามแนวคิดของปโตเลมีแบบเก่าเกี่ยวกับลำดับชั้นของวงโคจรแบบวงกลมและการเคลื่อนที่แบบสม่ำเสมอ