เมื่อไม่มีสาเหตุของความดันโลหิตสูงที่สามารถพิสูจน์ได้ ภาวะนี้จะถูกจัดประเภทเป็นความดันโลหิตสูงที่จำเป็น (ความดันโลหิตสูงที่จำเป็นเรียกอีกอย่างว่าความดันโลหิตสูงขั้นต้นหรือไม่ทราบสาเหตุ) นี่เป็นความดันโลหิตสูงที่พบได้บ่อยที่สุดซึ่งเกิดขึ้นใน 90 ถึง 95 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย ปัจจัยทางพันธุกรรมมีบทบาทสำคัญในการเกิดความดันโลหิตสูงที่จำเป็น ความดันโลหิตสูงแบบทุติยภูมิมีความสัมพันธ์กับโรคประจำตัว ซึ่งอาจเกิดจากไต ระบบประสาท หรือต่อมไร้ท่อ ตัวอย่างของโรคดังกล่าว ได้แก่ โรคไบร์ท (glomerulonephritis; การอักเสบของโครงสร้างที่ผลิตปัสสาวะในไต), หลอดเลือดในสมองตีบตัน (atherosclerosis) และกลุ่มอาการคุชชิง (cushing syndrome) (สมาธิสั้นของต่อมหมวกไต) เส้นเลือดแดง ในกรณีของความดันโลหิตสูงแบบทุติยภูมิ การแก้ไขสาเหตุที่แท้จริงอาจทำให้ความดันโลหิตสูงหายได้ สารภายนอกหลายชนิดสามารถเพิ่มความดันโลหิตได้ ซึ่งรวมถึงโคเคน แอมเฟตามีน ยาแก้หวัด อาหารเสริมต่อมไทรอยด์ คอร์ติโคสเตียรอยด์ ยาต้านการอักเสบที่ไม่ใช่สเตียรอยด์ (NSAIDs) และยาคุมกำเนิด