ที่นี่เรารวบรวมและวิเคราะห์ชุดข้อมูลฟอสซิลไดโนเสาร์ที่ประกอบด้วยเหตุการณ์กว่า 1,600 ครั้งในระดับโลกและระยะหรือระดับการก่อตัวสำหรับยุคไดโนเสาร์ ซึ่งครอบคลุมช่วงยุคครีเทเชียสและเป็นตัวแทนของไดโนเสาร์ 247 สายพันธุ์ของตระ***ลไดโนเสาร์ที่จำเพาะ ไดโนเสาร์กินพืช เจาะจงที่สุดและมีเอกสารที่ดี ประกอบด้วยระบบนิเวศยุคปลายและปลายยุคครีเทเชียส ได้แก่ ออร์นิธิเชียน แองคิโลซอรัส (Ankylosauridae) เซราทอปซิดี (Ceratopsidae) และฮาโดรซอริดี (Hadrosauridae) และเดอะโรพอด (Dromaeosauridae) ทูโรดอนทิดี (Troodontidae) และไทแรนโนซอรัส (Tyrannosauridae) อันดับแรก เราจะพิจารณาว่าการสูญพันธุ์ของไดโนเสาร์เป็นผลมาจากการลดลงหรือไม่ โดยผลกระทบจากการทำลายล้างคือการรัฐประหารหรือไม่ หรือว่ามันเกิดจากเหตุการณ์สั้นๆ ทางธรณีวิทยาหรือเกิดขึ้นทันทีทันใด เนื่องจากบันทึกซากดึกดำบรรพ์ของไดโนเสาร์มีความเอนเอียง เราจึงใช้กรอบ Bayesian ของ PyRate 55 , 56(ดูวิธีการ) เพื่อประเมินความผันแปรของอัตราการกระจายพันธุ์สุทธิ (การสืบพันธุ์ลบการสูญพันธุ์) ตามเวลาของไดโนเสาร์ (ตระ***ลไดโนเสาร์ทั้งหกตระ***ล) ประการที่สอง เราตรวจสอบว่าครอบครัวไดโนเสาร์ที่กินเนื้อเป็นอาหารและกินพืชเป็นอาหารเป็นสองกลุ่มหรือไม่ และครอบครัวไดโนเสาร์หกครอบครัวแยกกัน มีรูปแบบการกระจายพันธุ์ที่ต่างกันหรือไม่ สุดท้าย เราตรวจสอบว่าอัตราการขยายพันธุ์และการสูญพันธุ์ตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมที่สำคัญในประวัติศาสตร์โลกหรือไม่และมากน้อยเพียงใด โดยการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการแพร่ขยายพันธุ์และการสูญพันธุ์ด้วยชุดตัวขับเคลื่อนที่ไม่มีชีวิตและสิ่งมีชีวิต อันดับแรก เราพบหลักฐานที่ชัดเจนว่าไดโนเสาร์เริ่มลดจำนวนลงก่อนการสูญพันธุ์ของ K/Pg เนื่องจากทั้งการสูญพันธุ์ที่เพิ่มขึ้นอย่างชัดเจนตั้งแต่ยุค Campanian ตอนปลายเป็นต้นมา และความสามารถในการแทนที่สายพันธุ์ที่สูญพันธุ์ไปแล้วลดลง