ความเสี่ยงที่เพิ่มขึ้นของโรครุนแรงระหว่างตั้งครรภ์มีแนวโน้มรองลงมาจากการปรับตัวทางสรีรวิทยาในระบบทางเดินหายใจ ระบบหัวใจและหลอดเลือด และระบบภูมิคุ้มกัน การเปลี่ยนแปลงเหล่านี้รวมถึงปริมาตรของปอดที่ลดลงเนื่องจากการยกตัวของไดอะแฟรมและความดันโลหิตสูงในปอดที่อาจเกิดขึ้น ซึ่งอาจนำไปสู่การหายใจมากเกินไป ความต้องการเมแทบอลิซึมของมารดาที่เพิ่มขึ้น ภาวะโลหิตจางขณะตั้งครรภ์ และการใช้ออกซิเจนของทารกในครรภ์ทำให้การหายใจล้มเหลวและภาวะหายใจล้มเหลวจากภาวะขาดออกซิเจนมีแนวโน้มสูงขึ้น 5การเจ็บป่วยจากไวรัสสามารถเพิ่มความต้องการเมแทบอลิซึมและเพิ่มความต้านทานของหลอดเลือดในปอด ตอกย้ำระบบการนำส่งออกซิเจนที่ต้องเสียภาษีอยู่แล้ว 5ปัจจัยอื่นๆ ที่เพิ่มความรุนแรงของโรคโดยอิสระจะคล้ายกับผู้ป่วยที่ไม่ได้ตั้งครรภ์ ได้แก่ อายุที่เพิ่มขึ้น ไวรัสโคโรนา ดัชนีมวลกายที่สูงขึ้น และโรคประจำตัวที่มีอยู่แล้ว เช่น ความดันโลหิตสูง โรคปอดเรื้อรัง (เช่น โรคหอบหืดหรือโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง) และก่อน- โรคเบาหวารขณะตั้งครรภ์. 2 แม้จะมีกลไกของเซลล์เพื่ออำนวยความสะดวกในการติดเชื้อในรกและรก แต่การติดเชื้อดังกล่าวก็หาได้ยาก ในชุดสตรีตั้งครรภ์ 1,457 รายที่ติดเชื้อในทุกภาคการศึกษา ตรวจพบ SARS-CoV-2 RNA ในเนื้อเยื่อรกของการตั้งครรภ์ 13 ราย (0.89%) 11ในการศึกษาอื่นพบว่า placental syncytiotrophoblasts ติดเชื้อใน 12% ของหญิงตั้งครรภ์ที่เป็น COVID-19 10ตัวเลขทั้งสองนี้ค่อนข้างต่ำเมื่อเทียบกับไวรัสชนิดอื่น เช่น CMV ติดเชื้อ 35% ของทารกในครรภ์ หากการติดเชื้อของมารดาหลักเกิดขึ้นระหว่างตั้งครรภ์ 12กลไกที่ป้องกันการบุกรุกของเนื้อเยื่อของทารกในครรภ์โดย SARS-CoV-2 ยังไม่ได้รับการอธิบายที่ชัดเจน